Νίκος Α. Στάμος
Σε όλα τα στέκια και τους καφενέδες, αυτό τον καιρό κυριαρχεί η συζήτηση για την κάθοδο του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις και την άνοδο της Ζωής (να τη λέμε με το μικρό επειδή είναι και κουραστικό να πληκτρολογείς ολόκληρο το όνομα..).
Τα λέγαμε προχθές με τον φίλο μου τον Μιχάλη Κατραχούρα, που πέρα από υποστηρικτής του Ανδρουλάκη, ως κλασσικός ΠΑΣΟΚος, πιστεύει πως οι δημοσκοπήσεις αδικούν και το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρουλάκη. Βέβαια, οι δημοσκοπήσεις, καταγράφουν απόψεις. Όσο καλύτερα τις καταγράφουν, τόσο πιο κοντά είναι στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λίγο πάνω, λίγο κάτω, (στο φινάλε θα τη βρούμε, η ζωή δεν είναι ΝΑΤΟ έτσι να αποχωρούμε…) δεν απέχει απ’ τις δημοσκοπήσεις.
Ας πούμε, στη δημοσκόπηση της Real Polls, για λογαριασμό του Protagon, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερώτημα «αν έπρεπε να ψηφίσετε ένα κόμμα βάσει μόνο του αρχηγού του, ποιο θα ήταν αυτό;». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με 27,8% και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με 16,5% είναι οι δύο πολιτικοί που συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των πολιτών εάν η επιλογή ψήφου εξαρτιόταν αποκλειστικά από τον επικεφαλής του κάθε κόμματος με τις απαντήσεις να είναι κοντά στην πρόθεση ψήφου.
Αντιθέτως τα μαντάτα δεν είναι καλά για το Νίκο Ανδρουλάκη που το ποσοστό του (5,1%) είναι αρκετά χαμηλότερο από την πρόθεση ψήφου. Χαμηλότερο είναι και το ποσοστό για τον Σωκράτη Φάμελλο (4,9%).
Πιο ενδιαφέρον είναι το ερώτημα τι ψηφίζουν οι πολίτες αν τα κόμματα πήγαιναν στις εκλογές με άλλον αρχηγό. Στο υποθετικό σενάριο που όλα τα κόμματα είχαν για αρχηγό διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που έχουν τώρα οι πολίτες φαίνεται πως είναι απογοητευμένοι από τους επικεφαλής των δύο «μεγαλύτερων» κοινοβουλευτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα από τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Σε περίπτωση που υπήρχε άλλη ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ τότε το κόμμα θα συγκέντρωνε σχεδόν 20% (10,5% στην εκτίμηση ψήφου), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πάνω από 10% (6,6% στην εκτίμηση ψήφου). Αντίθετα εάν στην ηγεσία της Πλεύσης Ελευθερίας δεν ήταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου τότε το κόμμα θα έπεφτε στο 2,9% (17,9% στην εκτίμηση ψήφου) γεγονός που φανερώνει πως έχουμε να κάνουμε με ένα προσωποκεντρικό κόμμα.
Όμως ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι το ποσοστό εκείνων που θα ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία, ΧΩΡΙΣ τον Μητσοτάκη: το ποσοστό είναι στο 25,3%, μόλις 2,5% κάτω από αυτό που θα ψήφιζαν με αρχηγό τον Μητσοτάκη!!! Τι σημαίνει αυτό; Πως η Ν.Δ., η δεξιά δηλαδή, είναι παράταξη, τουτέστιν δεν λογαριάζουν και τόσο τον Αρχηγό. Και τώρα ο Μητσοτάκης δείχνει πως τους κούρασε…
Απλώς, στη δεξιά, αν βρεθεί και πρόσωπο να «τραβάει», όπως με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το 2016, τότε η ΝΔ βαράει 40άρια. Ενώ στην λεγόμενη κεντροαριστερά, που θα έπρεπε να κυριαρχεί περισσότερο η ιδεολογία, μόλις φύγει το ηγετικό πρόσωπο (Τσίπρας π.χ.) , γίνονται… σκορποχώρι!!! Μόνο στο ΚΚΕ το ποσοστό με Κουτσούμπα και χωρίς Κουτσούμπα είναι πάνω-κάτω το ίδιο (6% με Κουτσούμπα, 5,6% χωρίς)…
*Ποιος όμως στο ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να «τραβήξει» προς τα πάνω το κόμμα και να πιάσει, ας πούμε το 20% της δημοσκόπησης; Ο Γερουλάνος, ο Δούκας, η Διαμαντοπούλου; Ή κάποιος άλλος; Αυτό δεν το κατέγραψε η δημοσκόπηση. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως με άλλο πρόσωπο στην ηγεσία το ΠΑΣΟΚ θα είχε καλύτερη τύχη. Τώρα η Ζωή, πήρε την εσωτερική που λέμε και όσο θα εμπεδώνεται η σκέψη, «γιατί όχι τη Ζωή;», τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα για τα συστημικά κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια στον ΣΥΡΙΖΑ, πλανάται ακόμα το «φάντασμα» της επιστροφής Τσίπρα. Παρότι, αν στα άλλα κόμματα συζητούνταν τόσο ανοιχτά, έναν πρώην πρόεδρος κόμματος και νυν εν ενεργεία βουλευτής σκέφτεται είτε να επιστρέψει στην ηγεσία του κόμματος, «καταργώντας» τον σημερινό, είτε πως θα κάνει άλλο κόμμα θα γίνονταν σεισμός. Άλλοι θα ζητούσαν το κεφάλι του επί πίνακι, άλλοι θα στήριζαν τη σημερινή ηγεσία. Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως, ο Τσίπρας είναι κάτι σαν «τοτέμ»…
Αλλά σημασία έχει να δούμε και ποια είναι η άποψη ενός γνωστού «Τσιπρολόγου», που εδώ και χρόνια «νουθετεί» τον Τσίπρα, μη ακουόμενος, προσώρας. Ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Λακόπουλος έγραφε προχθές, ένα ακόμη «πόνημα» για την «Τσιπριάδα» του, σημειώνοντας: «Η απουσία στην Αμερική, αν δεν πρόσθεσε ένα ακόμη λάθος στο βιογραφικό του Αλέξη Τσίπρα, δεν πρόσθεσε και τίποτε θετικό στο προφίλ του -πέρα από την ενδεχομένη προσωπική ικανοποίηση, αν όχι αυταρέσκεια. Όταν η χώρα βρίσκεται σε αναταραχή, ποιο νόημα έχουν οι υπεροριακές συζητήσεις ενός πρώην Πρωθυπουργού – δίκην sabbatical; Σπουδαίοι άνθρωποι αυτοί που συναντάει, αλλά όχι και τόσο χρήσιμοι εν όψει των εγχώριων εξελίξεων. Mε άλλους τρόπους πρέπει να αποδείξει ότι είναι ηγέτης».
.»Μπορούσε να το έχει αποδείξει όταν είχε στα πανιά του την δυναμική που του έδινε η μαζική μετακίνηση των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς στο κόμμα του. Ωστόσο τους απογοήτευσε και οδηγήθηκε σε συντριβή για συγκεκριμένους λόγους… Άσκησε την πρωθυπουργία αποκλειστικά σαν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός περιθωριακού κόμματος «της Αριστεράς», στο οποίο κυκλοφορούσαν ανίκανοι, ιδεοληπτικοί και σούργελα, που πήραν ρόλους στους οποίους δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν (…)
Για την κοινή γνώμη, το αποτέλεσμα δεν ήταν απλώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές του 2023-24 και πλέον αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της ολικής εξαφάνισης -είτε επιστρέψει στην ηγεσία του ο Τσίπρας είτε όχι. Είναι κυρίως ότι δια του ΣΥΡΙΖΑ έβλαψε την Δημοκρατική Παράταξη, όσο και το ΚΚΕ το 1945. Από τους τυχοδιωκτισμούς της ηγεσίας του-που νόμιζε ότι της ανήκει το ΕΑΜ -και του Ζαχαριάδη- μέχρι τις ανοησίες «Αριστερά και τίποτε άλλο» της Κουμουνδούρου επί των ημερών Τσίπρα, η παράταξη εχασε πολλά και πήγε κάθε φορά είκοσι χρόνια πίσω. (…)
Το μόνο πραγματικό ερώτημα –σημειώνει ο Λακόπουλος- σήμερα στην Δημοκρατική Παράταξη -που δεινοπαθεί από τις μετριότητες που την κατέλαβαν- είναι απλό: ο Τσίπρας διαθέτει ακόμη πολιτικό κεφάλαιο, ικανό να του επιτρέψει την ανάληψη πρωτοβουλίας για νέο κόμμα; Η απάντηση είναι ευκρινής. Ένα μέρος του, πράγματι εξανεμίσθηκε με την παρασκηνιακή παρουσία του στον ΣΥΡΙΖΑ,μετα την παραίτηση απο την ηγεσία τους ερασιτεχνισμούς με τον Κασσελάκη, τις παιδαριώδεις προσπάθειες να γίνει αποδεκτός από το κατεστημένο.(…)
.»Δεν παύει να είναι ο βασικός υπεύθυνος της παραταξιακής διάλυσης – και του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ο θεός της Πολιτικής και η μοίρα της Παράταξης παίζουν ένα παράξενο παιχνίδι: ο Τσίπρας είναι ο μόνος που διαθέτει προσόντα για την ανασυγκρότηση της, ως πολιτικός με επάρκεια στην αναμέτρηση με τη ΝΔ.. Θα κληθεί να το κάνει, όμως, μόνο αν ο ίδιος διασφαλίσει τρεις προϋποθέσεις:
-Πρώτο: να αφήσει πίσω του την – από αξιοθρήνητη πολιτικά ως αντιαισθητική- κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό πεδίο και την προβληματική συμπεριφορά εξουσίας. Μαζί και τα δακτυλοδεικτούμενα στελέχη που τα προσωποποίησαν. Συν την ανίερη σύμπραξη με τον Καμμένο.
-Δεύτερο: να αναλάβει πρωτοβουλία συγκρότησης νέου πολιτικού φορέα εξ αρχής. Με νέο όνομα, νέα σύμβολα, νέα ηγετική ομάδα. Με ιδρυτική πράξη που θα ενσωματώνει τις προϋποθέσεις επικράτησης στην αναμέτρηση με τον Μητσοτάκη και τη Δεξιά- αν τον αντικαταστήσει. Επικράτηση για λογαριασμό τη χώρας, όχι ως ρεβάνς για τον ίδιον τον Τσίπρα . Ούτε ως η υιοθέτηση της παλαβομάρας «θα ξανάρθουμε και θα είναι αλλιώς» του Πολάκη.
-Τρίτο: τη θαρραλέα αυτοκριτική απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Όχι σαν αυτή που έκανε για τη Νοβάρτις και ακούσθηκε σαν… συγγνώμη και συχωροχάρτι, απέναντι στο σύστημα που λεηλατεί τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
.»Ο πρώην Πρωθυπουργός, δεν θα πάει μακριά, αν δεν αποκατασταθεί στα μάτια όσων τον στήριξαν ,αλλα δεν είδαν την πολιτική που περίμεναν. Πρόσωπα της ενημέρωσης, επιχειρηματίες με καλές προθέσεις, πολιτικά στελέχη χωρίς στίγματα, παράγοντες της κοινωνιας και κυρίως απλοί πολίτες ,που δεν έχουν πλέον τι να ψηφίσουν.
Υπάρχουν πολιτικές προοπτικές για τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά όχι για …ενθρόνισή του σε κάποια ηγεσία -χωρίς να βρέξει τα πόδια του… Από την αποκατάσταση της χαμένης εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του πρέπει να ξαναρχίσει».
**Όλα όσα σημειώνει ο Λακόπουλος, θα μπορούσαν να είναι κι έτσι. Μόνο που δύσκολο να επιστρέψει ο Τσίπρας και να μείνουν απέξω πρόσωπα όπως η Γεροβασίλη, που μόλις προχθές δήλωνε πως «κάποιοι τρέμουν την επιστροφή του», ή όπως ο Κ. Μπάρκας που είπε «Όταν φτερνίζεται ο Αλέξης Τσίπρας παθαίνουν πνευμονία από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι τη Ζωή Κωνσταντοπούλου»!!!
Το ερώτημα είναι, αν γυρίσει ο Τσίπρας, αν κάνει ακόμα και νέο κόμμα –όπως τον προτρέπει ο Λακόπουλος- με ποια πρόσωπα θα στελεχώσει τα ψηφοδέλτια στην Περιφέρεια πέραν της Αθήνας; Και αλήθεια, ποιοι άλλοι, εκτός από τον βαθύ (και αντιΠΑΣΟΚ) ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να κατέλθουν στα ίδια ψηφοδέλτια με την Γεροβασίλη και τον Μπάρκα;
*Επικοινωνία: ixonikos@gmail.com – viber: 6986694798
