Ο Άραχθος… Ο Θεοπόταμος της Ηπείρου… γεννιέται στα κορφοβούνια της Πίνδου, θεριεύει από τα Τζουμέρκα και εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο…. σύμφωνα με τον μύθο, στην κορφή του βουνού Περιστέρι στην καρδιά της Πίνδου, ζούσαν τρία αγαπημένα αδέλφια. Ο σοβαρός Άραχθος, η όμορφη Σαλαμπρία (Πηνειός) και ο ατίθασος Άσπρος (Αχελώος).
Ένα βράδυ η Σαλαμπρία, σηκώθηκε, άφησε βιαστικά τα αδέλφια της που κοιμόταν και κατηφόρισε προς τον κάμπο για να συναντήσει κρυφά κάποιον από τους θεούς του Ολύμπου. Μάταια όμως.
Απογοητευμένη πήγε στο Αιγαίο και πνίγηκε. Ο Άσπρος όταν κατάλαβε ότι έλειπε η Σαλαμπρία, ανησύχησε και ορμητικός όπως ήταν κατρακύλησε χωρίς σκέψη τα βουνά. Πηδώντας χαράδρες και γκρεμούς, άνοιξε πορεία μέσα από τα βουνά ψάχνοντας την αδελφή του.
Το χάραμα βρήκε τον Άραχθο σιωπηλό και λυπημένο. Ταραγμένος που χάθηκαν τα αδέλφια του, άρχισε να τριγυρνά την Ήπειρο για να τους βρει. Το ταξίδι του κράτησε 110 χιλιόμετρα, από τα κορφοβούνια της Πίνδου μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο, στην Άρτα. Εκεί, αφού κατάλαβε ότι έχασε οριστικά τα αδέλφια του, έπεσε στο Ιόνιο και πνίγηκε…
Αλλά οι μύθοι δεν σταματούν μόνο στο ποτάμι. Σχεδόν όλα τα γεφύρια του Άραχθου
περιβάλλονται από αυτούς… Ο πιο διάσημος είναι αυτός του γεφυριού της Άρτας.. Σύμφωνα με αυτόν, το γεφύρι στέριωσε όταν ο πρωτομάστορας θυσίασε την όμορφη γυναίκα του.
Εδώ ήμαστε… να ψηλαφίζουμε τον μύθο που λέει πως όσα αργούν να γίνουν είναι σαν «το γεφύρι της Άρτας»…. και να φωνάζουμε για να προχωράνε… και να παίρνουμε δύναμη και ορμή, απ’ τον Άραχθο, που όταν θυμώσει δεν τον κρατάνε ούτε φράγματα, ούτε άλλα εμπόδια… κι όταν ηρεμήσει, δίνει ζωή στο τόπο μας…
Ο Βαρκάρης…